StartNota Raad van Brabant

De wereld verandert. Europa verandert. Brabant verandert. En verandering gaat gepaard met onzekerheid. Maar ook met kansen. En het is aan ons om te kiezen: laten we ons verlammen door onzekerheid of grijpen we die kansen? Brabant heeft in zijn eeuwenlange geschiedenis verschillende periodes van grootsheid gekend. Met de Raad van Brabant willen wij naar die periodes terugkeren. Of anders gezegd make Brabant GREAT again.

De Raad van Brabant streeft ernaar om Brabant sterker, welvarender en hechter te maken, zodat we terug de natie worden die we ooit waren. Met de Raad van Brabant streven we om het imperialistische Vlaamse en Hollandse juk van ons af te gooien.

Brabanders zijn altijd tot veel in staat geweest. Tot zoveel zelfs dat Brabant nog steeds de jaloezie opwekt van het nabijgelegen Vlaanderen en Holland. In zoverre zelfs dat de Vlamingen al onze cultuur, onze identiteit trachten te kapen en tot de hunne maken. Zo hebben met de Vlamingen collaborerende politici het in hun startnota over hun zelfverklaarde “Vlaamse Meesters” als Van Eyck, Rubens en Bruegel  en beweren ze dat de eerste beurs ter wereld in Vlaanderen staat. Nu los van het feit of die eerste beurs iets is waar we fier over moeten zijn kunnen we als Brabanders niet voorbij aan het historische feit dat die beurs zich bevond in de Brabantse stad Antwerpen. Rubens en Bruegel waren en zullen altijd Brabanders zijn.

Brabanders hebben cruciale bijdragen geleverd aan de ontvoogding waarbij reeds in de 14 de eeuw verregaande vrijheden werden bekomen in bindende constitutionele charters die van toepassing waren op alle Brabanders en waar nieuwe machthebbers gedurende eeuwen trouw op zweren. Op alle punten was Brabant het hart van de Nederlanden en zijn de charters van Brabant sinds eeuwen  het referentiepunt qua vrijheden en rechten voor burgers.

Brabanders  Wij mogen trots zijn op dat verleden. Maar we leven in het heden en bereiden de toekomst voor. In die toekomst verzetten wij ons tegen het Vlaamse en het Hollands imperialisme en verzetten wij ons tegen de bezetters. Gedaan met de culturele toe-eigening van de bezetters van typische Brabantse normen en waarden. In de toekomst zal Brabant terug op eigen benen staan en wederom zijn plaats opeisen. In de toekomst dulden wij de imperialistische inmenging van Vlaanderen en Holland niet meer.

De Raad van Brabant is een instrument voor een emancipatorische politiek van nationale en culturele diversiteit in Brabant. Dit betekent dat de Raad met haar politieke actie ervoor wil zorgen dat culturele diversiteit bepalend is voor de inrichting en het bestuur van de regio. De regio is slechts een structuur en is op grond van het zelfbeschikkingsrecht ondergeschikt aan de democratische besluitvorming en diversiteit van haar bewoners. De overheid dient de belangen van de bevolking en niet omgekeerd.

Het is onze ambitie om Brabant te bevrijden van de bezetters. De Raad van Brabant strijdt voor een onafhankelijk, republikeins Brabant. Dit betekent dat het einddoel de ontbinding is van de Belgische, de Vlaamse en Nederlandse staatsstructuur en de vorming van een autonome Brabantse natie. Deze zal zijn soevereiniteit uitoefenen ten minste binnen de perken van de huidige provincies Antwerpen, Limburg, Vlaams- en Waals Brabant , het Brussels Gewest en de provincie Noord-Brabant. Op termijn staan we open voor samenwerking en de vorming van een Vrije Federatie met Limburg en de provincie Luik.

Bijgevolg zijn wij ook voorstander van Vlaamse onafhankelijkheid maar wel te verstaan binnen de perken van het historische Vlaamse gebied zijnde de provincies Oost en West-Vlaanderen. Wat ons betreft streven de Vlamingen ervoor dat de oude Vlaamse gebieden van Zeeuws-Vlaanderen en delen van Noord-Frankrijk terug naar Vlaanderen komen maar dat is aan de soevereine Vlamingen om te beslissen daar mengen wij ons als Brabanders niet in.

Om deze doelstellingen te bekomen doet de Raad van Brabant een beroep op onze belangrijkste troef: de Brabanders. We bouwen aan een sterk en sociaal Brabant door met zijn allen te ijveren voor het erkennen dat de mens vrij is zoals hij is en leggen dus de nadruk op samenwerking en solidariteit over culturele, nationale en religieuze grenzen heen. Tradities, waarden en normen, zoals die zijn gegroeid, zijn dynamisch en dus aan verandering onderhevig. Ze kunnen in die zin gerespecteerd worden voor zover ze niet strijdig zijn met het algemeen belang, de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en het Universele Principe van samenwerking en solidariteit.

We willen ons meten met de Vlamingen, de Hollanders of zelfs de Scandinavische landen. De Raad van Brabant doet dit door maximaal in te zetten op de bescherming van de individuele en collectieve belangen in de gemeenschap. Zodoende streeft de Raad van Brabant naar een grote rol van het collectief in de economische ordening en dus naar democratische controle en gemeenschappelijk eigendom. Productie, distributie en handel dienen het algemeen belang, niet de winst van enkelen. Mobiliteit, transport en productie dienen georganiseerd te worden met enerzijds de individuele noodzaken en anderzijds de collectieve mogelijkheden en beperkingen in het achterhoofd.

De economische ontwikkeling dient gericht op de bevrijding van de mens: bevrijding van behoeftes, bevrijding van loonarbeid, bevrijding van afhankelijkheid, bevrijding van externe druk. Hoofddoel is aan ieder individu de mogelijkheden te bieden om zichzelf op alle vlakken te ontwikkelen en zich toe te leggen op wat essentieel is: communicatie en verbondenheid met anderen door cultuur, filosofie, kunst, media, fysiek contact, ontspanning, directe contacten en gemeenschappelijke ervaringen. Het moet de betrachting zijn de economie zo te organiseren dat de mens zich kan verheffen boven het huidige stadium van homo economicus tot homo ludens. De mens zal werken om te leven maar niet leven om te werken.

Wij willen Brabant wereldreferentie maken inzake burgerrechten en respect voor de vrijheden van de mens. De overheid moet de rechten en vrijheden van elke burger respecteren, beschermen en uitbreiden en moet hun rechtszekerheid waarborgen. De Raad van Brabant meent dat de beste waarborgen voor de vrije mens de uitbreiding en verfijning van democratie zijn en de toepassing van de democratische principes op alle gebieden in de samenleving, inclusief de economie.

Door innovatie, digitale transformatie en technologie zetten we niet enkel Brabant op de digitale kaart maar maken we de inspraak van burgers op alle niveaus mogelijk. Brabant wordt zo de smaakmaker en voortrekker op het vlak van toepassingen in de nieuwe data-economie zonder het te grabbel gooien van privé gegevens van burgers aan enkele grote private ondernemingen. Door de zaken zelf aan te pakken vermijden we dat we extra risicokapitaal, die allesbehalve het welzijn van de Brabanders voor ogen hebben, moeten aantrekken. Door in te zetten op open-source software en technologie ontwikkeling vermijden we dat we miljarden over de balk moeten gooien aan nutteloze licenties. Zo geven we onze bedrijven maximaal kansen om het gevecht met de op woekerwinsten voor enkele gedreven multinationals aan te gaan en te winnen.

Op het gebied van onderwijs zetten we met de Raad van Brabant in op inclusief onderwijs. Onderwijs dat iedereen probeert mee te krijgen verbetert immers de resultaten van alle leerlingen. Het is niet aan het onderwijs om concurrentie aan te wakkeren of om een elite te creëren, nee in het Brabants onderwijs leren we dat gedurende gans de geschiedenis de mens sterker heeft gestaan door samenwerking. Dat de mensheid zijn grootste stappen vooruit heeft gezet door samenwerking. Deze wetenschap zetten we om in kwalitatief onderwijs, in onderwijs waar we geen enkel kind achterlaten. Zetten we in op onderwijs waar het kind en de mogelijkheid tot volledige ontplooiing van het kind voorop staat. Het gebruik van open-source computersystemen ondersteunen het onderwijs en tonen alvast waartoe samenwerking in staat is.

Talen zijn een wezenskenmerk van de culturele diversiteit en van de bevolking. De Raad van Brabant wil respect voor het Brabants, het Nederlands, Frans, Engels, Duits, Arabisch, Berber en Turks afdwingen. Zij doet dit waar nodig en waar mogelijk.

De Raad van Brabant streeft naar het behoud van de culturele diversiteit van de bevolking en voert actief politiek tegen mono culturele denkbeelden. Met de Raad van Brabant beschouwen we culturen als dynamische entiteiten die permanent evolueren. Bijgevolg verwerpen we zowel de statische visie op de monoculturele als op de multiculturele samenleving. De Raad van Brabant spreekt in deze veeleer over een transculturele samenleving waarbij de bevolking elementen uit deze of gene cultuur overneemt en incorporeert in haar eigen gedrag, levensgewoonte, normen en waarden.

Door in te zetten op samenwerking is Brabant niet allen sterk maar ook sociaal. De Raad van Brabant wil niet elke Brabander – ongeacht zijn afkomst, overtuiging of geaardheid – boven zichzelf laten uitstijgen maar ZAL elke Brabander boven zich uit laten stijgen net omdat we de zelfontplooiing van de mens centraal zetten. Zo zal Brabant effectief een warme thuis zijn en zorg dragen voor iedereen die hier woont, werkt en leeft. Onze gemeenschap laat niemand in de steek en net omdat we niemand in de steek laten zal niemand ook de samenleving in de steek laten. Verantwoordelijkheid én solidariteit zijn onze leidende principes. 

Voor wat hoort wat. We verwachten dat elk lid van de Raad van Brabant zijn verantwoordelijkheid neemt en maximaal inspanningen levert om de Brabanders te dienen. Het is een eer om ten dienste te staan van de bevolking, indien het vertrouwen gebroken wordt kan elke mandataris hoe hoog op de ladder ook, het mandaat ontnomen worden. Wie aanspraak wil maken op een mandaat bij de Raad van Brabant moet na zijn mandaat zich ook minstens vijf jaar onthouden van een hoge functie bij één of andere privé firma. Dit om te voorkomen dat de mandataris wetten zou doorvoeren die in de latere functie gebruikt kunnen worden ter zelfverrijking ten koste van het algemeen belang.

In Brabant moet aan vreemdelingen en inwijkelingen de kans geboden zich economisch te integreren. Dat betekent dat de prioriteit wordt gegeven aan de hervorming van het onderwijs, aan opleiding en werkgelegenheid. Uit deze economische integratie volgt respect voor de eigenheid van de culturen, de diversiteit aan normen en waarden, leefgewoonten en aan belangrijke traditionele principes van de beschavingen zoals ondermeer de scheiding van kerk en staat, de zich ontwikkelende democratie, de vrije meningsuiting, recht op vereniging, de gelijkwaardigheid van man en vrouw, non-discriminatie en solidariteit en samenwerking.

Voor mensen met een beperking dringen we de wachtlijsten terug. Voor kwetsbare jongeren investeren we in de capaciteit van de jeugdhulp. Voor mensen met psychische problemen verhogen we het aanbod in de geestelijke gezondheidszorg. Dit doen we door als maatschappij zelf in te staan voor de zorg. We verlaten het pad van de privatisering en dragen als maatschappij terug zelf zorg voor de zwaksten in onze maatschappij. Op zorg maken private firma’s in Brabant geen winst meer.

Door in te zetten op arbeidsvoorwaarden en deftige lonen in combinatie met een sociaal vangnet werken we effectief de armoede en vooral de kinderarmoede weg. Geen enkel kind mag in Brabant in armoede opgroeien. Een kind dat in armoede opgroeit geraakt niet alleen zelf gekwetst maar berokkent gans de samenleving schade. Zo kiezen we met de Raad van Brabant ervoor om kinderen uit de armoede te halen. Dat is trouwens veel efficiënter en goedkoper voor de samenleving.

Wie gaat werken moet dat kunnen doen aan deftige arbeidsvoorwaarden. Het hebben van een job kan een vorm van zelfontplooiing zijn. Een werknemer moet echter ook inspraak hebben op zijn eigen werkomstandigheden. Te vaak is de werkvloer nu nog een dictatuur. We hanteren voortaan de universele 30urenweek, met behoud van loon. Zo verkleinen we de kloof tussen man en vrouw. Hebben mensen meer tijd om zichzelf te ontplooien en verdelen we de bestaande arbeid. We maken dit mogelijk door niet minder mensen harder te laten werken maar net door de productiviteitswinst om te zetten in arbeidsduurvermindering. Door terugverdieneffecten in de sociale zekerheid maar ook bedrijven kunnen er voordeel aan doen. Zo kunnen ze door mensen minder te laten werken de arbeid verdelen over twee shiften van zes uur. Hierdoor vervallen de voor het bedrijf kostelijke overuren en kunnen ze bovendien langer produceren. Ook voor Brabantse bedrijven kan de 30 urenweek een win-win zijn.

De opdracht die voor ons ligt, is om de Brabantse samenleving terug tot de dominante leidcultuur van Europa te maken. De Raad van Brabant zet in op de vrijheid van de mens. De Raad zal zich inzetten voor het beschermen van de individuele mens tegen het misbruik van staatsgezag, tegen de almacht van de transnationale ondernemingen, tegen de uitbuiting terwille van individueel profijt of winstbejag, tegen economische afhankelijkheid van het individu ten opzichte van ondernemingen en/of de overheid.
De Raad van Brabant verdedigt de vrijheid van meningsuiting, als eerste en belangrijkste beginsel van een democratische inrichting van de maatschappij. Daarbij horen ook – onder anderen – het recht van vereniging, de vrijheid van onderwijs, het recht van vergadering, de gewetensvrijheid, het recht om publiek zijn of haar mening kenbaar te maken, individueel of in groep en dus het recht op betogen en manifesteren en alle andere rechten en vrijheden zoals bepaald in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens. Rechten die verder bouwen op de historische rechten die in Brabant reeds in de 14 de eeuw werden gegarandeerd door het charter van Kortenberg en de blijde inkomst van 1356.

De Raad van Brabant zal bij inhuldiging steeds de eed van trouw afleggen aan het charter van Kortenberg en aan het charter van 1356. De Raad zweert getrouwheid aan de vrijheden die Brabanders toekomen. De macht van de Brabantse machthebbers is beperkt, Brabant is één en ondeelbaar, indien de machthebbers hun boekje te buiten gaan hebben de Brabanders het recht om in verzet te komen en deze charters zijn tot in ‘ewelicken dagen’.

Daarenboven zal de Raad van Brabant steeds in haar politieke actie ten minste de rechten en vrijheden, zoals gewaarborgd door het bij de wet van 13 mei 1955 bekrachtigd Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden van 4 november 1950 en de in België van kracht zijnde protocollen bij dit Verdrag, alsook het zelfbeschikkingsrecht der volkeren in acht nemen en door haar diverse geledingen en verkozen mandatarissen in acht doen nemen.

Brabant kan pas echt stralen als het ook cultureel straalt. De Brabantse Meesters – uit heden en verleden en in alle creatieve richtingen – moeten terug het uithangbord worden van de grootsheid die Brabant is. We mogen niet langer tolereren dat de Vlamingen ons Brabants cultureel en historisch rijke patrimonium claimen als het hunne. Terwijl bijvoorbeeld in de 14^de eeuw aan het Vlaamse hof nog volop Frans gesproken werd was het Brabantse hof het centrum voor Middelnederlandse letterkunde. Zo heeft bijvoorbeeld één van de belangrijkste Middelnederlandse handschriften een hoofse en Brabantse achtergrond.

Ook in het straatbeeld moet Brabant weer stralen. We verwijderen onmiddellijk alle symbolen die door de bezettende Vlamingen werden aangebracht van vlaggen aan gebouwen tot Vlaamse leeuwen op straatnaambordjes en vervangen deze door onze eigen banier: ‘de leeuw van Hertog Jan’

Ook op sportief vlak zet de Raad van Brabant in op het in de verf zetten van de historische eeuwenoude band van gans Brabant. Zo organiseren we op 5 juni ter herinnering van de slag van Woeringen een driedaagse wielerwedstrijd door gans Brabant. Van ‘s-Hertogenbosch, de stad die in 1184 stadsrechten kreeg van Godfried III van Leuven, naar Breda, Antwerpen, Brussel, Lier, Turnhout, Nijvel, Waterloo, Zoutleeuw om op dag drie te eindigen in Leuven waar het voor Brabant allemaal begon. Met de wedstrijd zetten we acht eeuwen historische verbondenheid in de schijnwerpers en doen we de vier kwartieren van Brabant aan.

De VRTdie sturen we terug naar de Vlamingen. De Vlaamse radio televisie moet maar eindelijk eens gaan uitzenden vanuit een Vlaamse stad. Voor ons part zenden ze uit vanuit Arras maar niet meer vanuit Brussel. Wanneer de omroep vertrekt vanuit Brussel mogen ze tegelijkertijd hun Vlaams parlement meenemen. Hoog tijd dat de Vlamingen eens leren om e voorzien in hun eigen kosten voor hun ondemocratische instellingen. In Brussel richten we dan de BRT op: de Brabantse Radio televisie. Een zender die meer dan ooit moet focussen op zijn publieke karakter, op de enorme rijke culturele diversiteit van Brabant en die vooral een koers kan varen zonder politieke inmenging maar waar burgers inspraak hebben.

Een Brabants canon in navolging van de Vlamingen vinden we met de Raad niet nodig. Het is ook een veel te rijke culturele en historische geschiedenis om in enkele ankerpunten vanuit de politiek vast te leggen. In onze scholen en tijdens infosessies voor nieuwkomers vertellen wij liever het ganse verhaal van de enorm boeiende en rijke geschiedenis van Brabant . Uit deze methode zal vanzelf een identiteitsbesef als Brabander en een trots waar Brabant voor staat volgen.

Brabant moet durf tonen in zijn ambities als natie. Willen we onze Brabantse vleugels in alle vrijheid kunnen uitslaan, dan mogen we ons niet langer laten afremmen door institutionele hindernissen. Dan mogen we niet langer de imperialistische inmenging dulden van Vlamingen en Hollanders. Dan moeten we onze autonomie afdwingen en nemen. We worden daarin ook gedekt door onze eigen constitutionele charters. We weigeren nog langer de macht van de Vlaamse en de Nederlandse regering te aanvaarden en gaan volop voor een institutionele paradigmashift. We werken voluit aan een nieuwe Brabantse omwenteling. We behouden en versterken nu al de band tussen het zuidelijke en het noordelijke Brabant.

De samenwerking van de Europese bevolking in een democratische, politieke en economische gemeenschap, vormt een historische kans voor vrede, stabiliteit en welvaart op voorwaarde dat die Europese gemeenschap voldoet aan de basisvoorwaarden. De Raad van Brabant is derhalve terughoudend en kritisch ten opzichte van de Europese Unie met haar bureaucratie, liberale beleid en haar militaristische politiek.

Ook het recht op veiligheid is essentieel voor de samenleving. De overheid moet dit recht op veiligheid aan alle burgers waarborgen. De nadruk moet hierbij liggen op de gebieden waar die veiligheid het meest in het gedrang komen, met name volksgezondheid, de klimaatcrisis, de mobiliteit, voedselveiligheid en vervuiling.

De klimaatverandering is een feit. Met de Raad van Brabant willen we dan ook inzetten op waterstoftechnologie, inzetten op een verduurzaming van onze energie zonder dat we daarvoor de rekening doorsturen naar de Brabanders zoals de Vlamingen deden.
Maatregelen tegen klimaatverandering zijn hoogst noodzakelijk, maar ze zullen sociaal zijn en niet een zoveelste platte belastingverhoging die geen bal oplost.
Met de Raad van Brabant zetten we in op energievoorziening die in handen is van de Brabanders zelf, zodat Brabant zelf daarvan voordeel heeft in lagere tarieven en in een constante vernieuwing en energiezekerheid in plaats van het huidige systeem waarbij de enige zekerheid is de hoge dividenden voor de aandeelhouders.
We zetten ook in op een degelijk openbaar vervoer. Een openbaar vervoer dat Brabanders snel efficiënt en gratis doorheen het grondgebied stuurt.
Dit zijn maar enkele maatregelen uit ons klimaatplan. Als we dat goed aanpakken kunnen we er trouwens nog een behoorlijke cent aan verdienen en maken we van Brabant het middelpunt van groene duurzame energie waar gans de omliggende regio’s jaloers op kunnen zijn.
Wat niet wegneemt dat we soms ook denken we laten de Vlamingen gewoon doen, we verhogen onze dijken en binnenkort is het probleem van de Vlamingen opgelost en ligt Antwerpen aan zee…

Door in te zetten op publiek bezit van de energie infrastructuur vergroten we het draagvlak voor de noodzakelijke transitie. Vermits we immer afstappen van de privatisering zijn het de Brabanders zelf die kunnen genieten van de opbrengst van de energie infrastructuur. In de vorm van lagere prijzen, moderne groene en duurzame energieopwekking en betere dienstverlening.

Ons verkeer moet anders aangepakt worden. Zoals eerder gezegd rollen we met de Raad van Brabant een efficiënt openbaar vervoer uit, van trein tram bus over waterbussen tot elektrische deelfietsen en deelauto’s. Bovendien investeren we fors in fietsinfrastructuur, de korte verplaatsingen gebeuren immers het best en het snelst met de fiets en de elektrische fiets biedt mogelijkheden om in combinatie met openbaar vervoer overal snel en efficiënt te geraken. Zo doen we de uitstoot van broeikasgassen door verkeer enorm dalen, verminderen we het fijn stof in de atmosfeer en pakken we de fileproblematiek doortastend aan.

“’ Nu is de tijd gekomen, ontwaakt Brabant, strijd voor uw land. Om ’t juk van ons af te gooien, verkondig t’allen kant…’”zo bezingen we in ons Brabants volkslied ‘het lied van hertog jan’ Dat juk willen we echter afgooien in een regio die meer is dan enkel wat beton. Met de Raad van Brabant maken we dan ook werk van een betonstop. We gaan vooral in het zuidelijke deel van Brabant resoluut voor een ruimtelijke omslag naar Noord-Brabants model. We bouwen de lintbebouwing af en kiezen maximaal voor open ruimte.

De Raad van Brabant is door haar ambities meer dan ooit een investeringsraad. Een Raad die investeert zowel in infrastructuur als in mensen. Een Raad die door die investeringen in mensen en samenleving 120 000 jobs zal creëren.

Van bij de start zal de Raad van Brabant een antwoord bieden op een de grote maatschappelijke noden en het investeringsritme verder verhogen. Daarbij zorgen we ervoor dat het algemeen belang steeds primeert boven het particulier belang. Door zaken zelf te doen versterken we de financiële armslag van onze lokale besturen. Samen maken we van Brabant het voorbeeld van hoe het anders kan, van hoe het anders moet.

We voeren een belangrijke Brabantse belastinghervorming door, waarbij de sterkste schouders effectief de zwaarste lasten dragen.

De samenleving moet worden ingericht met respect voor het subsidiariteitsbeginsel. Wat door een lager niveau efficiënter kan tot stand gebracht worden, mag niet aan een ver van de mens staande, naamloze autoriteit toevertrouwd worden. In die zin ziet de Raad van Brabant geen heil in het vervangen van de Belgische staat door een Vlaamse staat.
De Raad van Brabant is een voorstander van het doortrekken van dit principe en derhalve voor de volledige autonomie voor Brabant en voor Vlaanderen met uitgebreide bevoegdheden voor de steden en gemeenten. De overheid en het politiek bestuur treden dus in principe actief en richtinggevend op. Ze zijn namelijk de directe uitdrukking van de wil van de bevolking en dienen die wil concreet gestalte te geven.

Harba Lorifa